Don Kisot : [Resimli] EPUB

17. yuzyıl Ispanya'sında edebiyat duskunu bir maceraperest; gunumuzdeyse klasiklesmis bir yazar: Miguel de Cervantes Saavedra. Ispanyol donanmasına katılıp Kıbrıs'ta, Inebahtı'da, Tunus'ta, Navarın'de savastı. Bes yıl Cezayir'de esir hayatı yasadı. Ulkesinde resmi gorevler ustlendi ve yolsuzluk, cinayet gibi gerekcelerle defalarca hapse girdi cıktı. Her sey edebiyat icindi; onca seruvenden sonra tum zamanların en unlu hayalperesti La Manchali Don Kisot'u yazdı. Nesli tukenmis sovalyelere ozenip hayallerinde kurdugu dunyada yasayan Don Kisot, umutsuz bir kahramanlıkla, yel degirmenlerini devlestiren aptallık arasında bir simge gunumuz dunyasında. Tıpkı usagı Sanco Panza'nın pratik ve gercekci halkın simgesi oldugu gibi...
Birinci bolumu 1605 yılında yayımlanan Ispanyol edebiyatının bu basyapıtı, yayımlandıgı gunden beri pek cok dile cevrildi, defalarca basıldı.Omrunun son yıllarında da olsa, Don Kisot sayesinde istedigi un, saygınlık ve paraya kavusan Cervantes oldugunde modern romanın ilk kilometre taslarından birini diktigini bilmiyordur. Cok farklı ulusal edebiyatların cok farklı yazar, elestirmen ve okurları Don Kisot'u modern edebiyatın baslangıc noktası ve kutsal kitabı olarak degerlendirirler. Don Kisot'un uc tek tanrılı dinin kutsal kitaplarından sonra gelmis gecmis en cok okunan kitabı olması da bu degerlendirmenin haklılıgını kanıtlar. Gunumuzde onun yalnızca ilk modern roman degil, aynı zamanda ilk post-modern roman oldugunu iddia edenler de var.
Bu kuskusuz tartısmaya acık bir konudur; ancak bu iddianın kesin olarak gosterdigi, modern zamanları yararak gelen muhtesem Don Kisot'un tam 400 yıl once su sıralarda yayınlandıgından beri guncelliginden hicbir sey kaybetmemis oldugudur. Belki de bu yitmezligin, bitmezligin sırrı bir baska edebiyat olumsuzunun, Dostoyevski'nin su sozlerinin altında bir yerlerdedir: "Don Kisot, insan dusuncesinin en son ve en buyuk sozu, insanın ifade edebilecegi en acı ironidir"
Senyor Kesada'nın tatlı delilikleri:
Koyun satosu bir tepe ustunde yukseliyordu. Berber ile papaz o sabah bu tepenin eteginde karsılastılar; hem birbirlerini gormekten, hem de bu taze ve parlak sabahtan dogan sevincle uzun uzun birbirlerinin elini sıktılar, Ispanya kırları, goz alabildigine gunesin altına serilip gidiyordu. Gokyuzunde en guzel yaz gunlerinin derin ve temiz maviligi vardı. Her sey goze hos gorunuyor, her sey derin bir yasama sevinci ve tatlılıgı ile dolup tasıyordu.
Bununla beraber papaz dusunceli gorunmekte idi.
Berber:
- Dostumuz Senyor Kesada ne halde? diye sordu. Papaz cenazeden doner gibi bir cehre ile icini cekerek cevap verdi:
- Nasıl istemezseniz oyle. Ben simdi satodan geliyorum. Dostumuza o ugursuz kitapları bir parca bırakıp kırlara cıkması icin yalvardım. Ha ona nasihat vermissin, ha bir dısı katıra !
Berber basını iki yana sallayarak:
- Dogru, dedi, onunki si bal gibi delilik! O sovalye romanları yazmakla vakitlerini geciren asagılık yazıcıların ettigini bulacak.